Principe van vingerafdrukherkenningstijd aanwezigheidstechnologie

Er zijn veel unieke biologische kenmerken van een persoon, waaronder vingerafdrukken, irissen, palmprints, enz. Vanwege hun uniciteit en gemak zijn vingerafdrukken veel gebruikt bij aanwezigheidsmachines, toegangscontrole, smartphones en andere velden, en strekken zich geleidelijk uit tot opkomen Industrieën zoals slimme deursloten.

Een van de belangrijkste indicatoren van vingerafdrukherkenning en aanwezigheidstechnologie is de nauwkeurigheid en de kern van het verbeteren van de nauwkeurigheid van vingerafdrukherkenning en aanwezigheid is of het mogelijk is om vingerafdrukbeelden nauwkeuriger en efficiënter te verzamelen (natuurlijk kan het ook zijn verbeterd door latere algoritmen, maar het effect van de verbetering is beperkt). Momenteel zijn er drie hoofdmethoden voor het verzamelen van vingerafdrukidentificatie -technologie: optische vingerafdrukscanner, capacitieve vingerafdrukscanneridentificatie en biologische radiofrequentie -identificatie.
1. Optische vingerafdrukscanner
Optische vingerafdrukscanner is een soort vingerafdrukherkenningstijd die relatief vroeg werd toegepast. Vele tijd aanwezigheidsmachines en toegangscontrole gebruikten bijvoorbeeld eerder optische vingerafdrukherkenningstijd voor aanwezigheidstechnologie. Het gebruikt voornamelijk het principe van breking en reflectie van licht, legt de vinger op de optische lens en de vinger wordt verlicht door de ingebouwde lichtbron. Het licht schiet van de bodem naar het prisma en schiet vervolgens door het prisma. Het uitgezonden licht bevindt zich op het oppervlak van de vinger. De brekingshoek en de helderheid van het gereflecteerde licht zullen anders zijn. Gebruik een prisma om het op de CMOS of CCD op het lading-gekoppelde apparaat te projecteren en vorm vervolgens de digitalisering van de richels (de lijnen met een bepaalde breedte en richting in het vingerafdrukbeeld) in zwart en de valleien (de depressies tussen de Lijnen) in wit een vingerafdrukafbeelding met meerdere grijswaarden die kan worden verwerkt door het algoritme van het vingerafdrukapparaat. Vergelijk vervolgens de database om te zien of deze consistent is.
Het nadeel van optische vingerafdrukscanners is dat dit type vingerafdrukmodule bepaalde vereisten heeft voor de temperatuur en vochtigheid van de gebruiksomgeving, en alleen de epidermis van de huid kan bereiken, maar niet de dermis, en sterk wordt beïnvloed door het oppervlak van of het oppervlak van het oppervlak van De vinger is schoon. Als er veel stof of natte vingers op de vingers van de gebruiker zijn, kunnen er herkenningsfouten optreden. En het is gemakkelijk om te worden misleid door nep -vingerafdrukken. Voor gebruikers is het niet erg veilig en stabiel om te gebruiken.
2. Capacitieve vingerafdrukscanner
De capacitieve aanwezigheid van vingerafdrukidentificatie is om de siliciumwafel en de geleidende subcutane elektrolyt te gebruiken om een ​​elektrisch veld te vormen. De fluctuatie van de vingerafdruk zal verschillende veranderingen in het drukverschil tussen de twee veroorzaken, zodat nauwkeurige vingerafdrukbepaling kan worden gerealiseerd. Deze methode heeft een sterk aanpassingsvermogen en heeft geen speciale vereisten voor de gebruiksomgeving. Tegelijkertijd ligt de ruimte die wordt ingenomen door siliciumwafels en gerelateerde detectie -elementen binnen het acceptabele bereik van het ontwerp van mobiele telefoons, dus deze technologie is beter gepromoot aan de kant van de mobiele telefoon. .
De huidige capacitieve vingerafdrukmodule is ook verdeeld in twee typen: type krastype en pushtype. Hoewel de eerste een klein volume in beslag neemt, heeft het een groot nadeel in termen van erkenningspercentage en gemak. Dit bracht fabrikanten ook direct ertoe om zich te concentreren op de push-type (capacitieve) vingerafdrukmodule met meer casual werking en hogere herkenningssnelheid.
3. Identificeer radiofrequentie -identificatie
De radiofrequentiesensor stoot een kleine hoeveelheid radiofrequentiesignaal door de sensor, die de huidlaag van de vinger kan doordringen om de binnenste laag van de textuur te verkrijgen om informatie te verkrijgen. De senseID3D ultrasone vingerafdrukherkenningstijd aanwezigheidstechnologie uitgebracht door Qualcomm op de MWC -tentoonstelling in 2015 is een soort biometrische radiofrequentie -identificatietechnologie.
In vergelijking met de eerste twee technologieën vereist de RF-sensor minder reinheid van de vinger en kan het beelden van hoge kwaliteit produceren. Vanwege de mogelijkheid om beelden van hoge kwaliteit vast te leggen, kan het sensorgebied bovendien worden verminderd, terwijl bepaalde authenticatie-betrouwbaarheid wordt gewaarborgd, waardoor een bepaalde kosten worden verlaagd en de radiofrequentiesensor van toepassing is op verschillende geminiaturiseerde mobiele apparaten. Vanwege de noodzaak om signalen actief te verzenden, is het stroomverbruik echter hoger dan dat van het capacitieve type. Bovendien zijn er op dit moment relatief weinig fabrikanten die dit type technologie toepassen, dus de totale kosten zijn nog steeds relatief hoog.